2022-03-27 Marathon Gent
Marathon Gent 27 maart 2022.
Een bijzondere prestatie op een bijzondere dag.
Het lopen van een marathon prijkte al sinds lang hoog op mijn bucketlist. Een steeds terugkerende blessure belemmerde me echter lange tijd om dit doel te realiseren. Na een lange looptraining samen uitte mijn dochter Astrid de ambitie om in het voorjaar van 2022 haar eerste halve marathon te lopen. De wedstrijd in Gent, haar geliefde studentenstad, genoot haar voorkeur. Mijn dochter moedigde me aan om net als zij ook mijn grenzen te verleggen en me in te schrijven voor de marathon op 27 maart, tevens mijn 60ste verjaardag. Onder het motto “Waar een wil is, is een weg”, begon ik gemotiveerd aan een 16-weeks-trainingsprogramma.
Op de website van Runnersworld downloadde ik het trainingsschema voor lopers die een tijd onder de 4 uur ambieerden. Dit doel leek me ambitieus maar tegelijk realistisch, aangezien ik al meerdere halve marathons in 1 uur en 50 minuten liep. Tijdens het trainingsprogramma vulde ik mijn zondagen met steeds langer wordende duurlopen (gaande van 11 km tot 35 km). Dit combineerde ik met wekelijks 1500m zwemmen, 40 km fietsen, 1 uurtje turnen en 1 uur intervallopen tijdens de trainingen van Johny op de atletiekpiste van Staden.
Ik voelde hoe mijn lichaam door dit gevarieerd trainingsschema steeds sterker werd. De zondagse lange duurlopen gingen telkens vlot hoewel ik de afstand in sneltempo opdreef. Mijn langste trainingsloop bedroeg 35km. Mede dankzij de hartverwarmende aanmoedigingen van mijn vele atletiekvriendinnen, voelde ik me zowel mentaal als fysiek helemaal klaar voor mijn marathondebuut.
Op zondag 27 maart hing een frisse en mistige lucht boven de Gentse watersportbaan. Mijn dochter Astrid en mezelf spraken elkaar nog enkele laatste bemoedigende woorden toe in de startbox. De eerste 10km van de halve marathon en de marathon waren immers identiek.
Via de Sint-Michielsbrug – met het iconische uitzicht op de torens van de Sint-Niklaaskerk, het Belfort en de Sint-Baafskathedraal – kwamen we aan op de Graslei, waar we langs de oever van de Leie de prachtige middeleeuwse gebouwen konden bewonderen. Via het Grootkanonplein met de Dulle Griet, de Vrijdagmarkt ging het richting Baudelokaai, Baudelopark en Portus Ganda, waar de Leie en de Schelde samenvloeien. Vanaf het Keizerpark volgden we de loop van de Schelde. We kwamen onder meer voorbij de Louisa d’Havébrug, de in 2020 ingehuldigde fiets- en voetgangersbrug die de Gentse binnenstad verbindt met Ledeberg. Na een passage door het Merelbeekse Liedermeerspark doemde een volgende eyecatcher op het parcours op: de Ghelamco Arena. We mochten door het modernste voetbalstadion van het land lopen.
Na de doortocht door de Ghelamco Arena zette Astrid, deelnemer van de halve marathon via de oevers van de Ringvaart opnieuw koers richting Topsporthal.
Ikzelf, deelnemer van de marathon, trok zuidwaarts naar Zwijnaarde. Daarna volgde nog een prachtige groene passage door het Parkbos, een natuurgebied van 1200 hectare op de grens van Gent, De Pinte en Sint-Martens-Latem. Via Sint-Denijs-Westrem, een idyllisch pad langs de meanderende Leie in Afsnee en de Blaarmeersen bereikte ik opnieuw de Watersportbaan en de Topsporthal.
Een mooi gevarieerd parcours met overal langs het parcours enthousiaste toeschouwers. Onderweg waren 7 bevoorradingen voorzien met o.a. sportdrank en bananen.
De eerste 10 km liep ik in 57 minuten, zoals gepland. Ik passeerde de boog van 21km na 1 uur en 58 minuten. Aangezien de eerste halve marathon heel vlot ging, probeerde ik wat te versnellen. Na 3u en 13 minuten had ik al 35km gelopen, ik lag wat voor op het beoogde schema. Ik kon constant groepjes lopers inhalen. Het leek even alsof ik naar de finish aan het zweven was. Tot de man met de hamer mijn pad kruiste rond km 38. Mijn beenspieren begonnen te verkrampen en ik kreeg pijnscheuten in mijn rug. Puur op doorzettingsvermogen sleurde ik mijn loodzwaar aanvoelende benen door de laatste kilometers. Uiteindelijk bereikte ik met een vermoeid maar gelukkig gevoel de eindmeet na 3u, 59 minuten en 46 seconden. Net geen 4 uur; het doel was bereikt!
Mijn man Dirk, kinderen en kleinzoontje stonden mij op te wachten. Ik was dolgelukkig toen de kleine Hector mij een boeketje bloemen gaf omdat ik én jarig was én mijn eerste marathon had uitgelopen. Dat ik met een gemiddeld tempo van 10,6km/uur tweede was geworden in mijn leeftijdscategorie maakte me extra trots!
Ook nu ik op tram 6 ben opgestapt, zal ik proberen om verder te blijven lopen. Lopen is voor mij een echte passie geworden, die zowel mijn lichamelijke als mentale gezondheid enorm ten goede komt. Mens sana in corpore sano!
